Serafiny, cherubiny, ołtarze, emmanuel
Serafiny – janioły, należy zestawić z wizją Ezechiela, w której występują Cherubiny – czwórnóg połączony sklepieniem, na którym
znajdował się kokpit pilota Jahwe. Każdy z filarów czwórnogu zaopatrzony był w wirniki śmigłowe, oraz w mechaniczne żyroskopy,
a także w KAMERY. Jak wiemy z Cherubów uczyniono skrzydlate janioły, i z serafinami postąpiono nie inaczej. Hebrajskie słowo שרפים (serafim ) przetłumaczono na język polski jako Serafiny - skrzydlate ANIOŁY. Jak jasno widać, nie przetłumaczono, a jedynie spolszczono transliterację tego hebrajskiego słowa. Słowo שרפים (serafim) występuje oficjalnie w Biblii dwa razy; Iz6,2 i Iz6,6 , a nie oficjalnie bardzo wiele razy, różnie tłumaczone. Popatrzmy na zapisane w Biblii formy gramatyczne tego słowa, i sami oceńmy czy kiedykolwiek i jakkolwiek można było tłumaczyć to słowo jako ANIOŁY;
Lb16,39 השרפים dopełniacz rzeczownika męskiego w liczbie mnogiej
Wj32,20 וישרף czasownik
Kpł8,32 תשרפו – sfałszowana wersja żeńskiego rzeczownika. Powinno być zapisane tak; שרפות – rzeczownik żeński w liczbie mnogiej.
Tyle wystarczy aby stwierdzić, że słowo seraf, absolutnie nie oznacza żadnego skrzydlatego anioła, albowiem występuje to słowo także w formie czasownika. Jeśli zatem mielibyśmy przyjąć że trzon tego słowa =anioł, to czasownik od słowa anioł = aniołować. Sama gramatyka pokazuje , że kucypały wyplatane przez egzegetów o janielskich chórach, nadają się jedynie psu na budę, lub do ogłupiania dewotek.
Etymologia słowa serafim
Hebrajski rzeczownik שרף (saraf) zwykle łączony jest z czasownikiem
להישר (lehisaref) oznaczającym spalać się, płonąć. W ten sposób sugerowano, że serafini to istoty mające jakiś związek z ogniem (powstały z bezdymnego ognia). Serafowie (i pokrewni im cherubowie) nie pełnili funkcji posłańców Bożych (aniołów). Sama Biblia bowiem nigdzie nie mówi o serafach jako o istotach będących aniołami. To utożsamienie jest znacznie późniejsze (obecne np. w pismach Pseudo-Dionizego Areopagity) i wynika prawdopodobnie z chęci swoistego uporządkowania świata istot nadprzyrodzonych i oddania ich pod władzę jedynego Boga.[2]
https://pl.wikipedia.org/wiki/Serafin_(anio%C5%82)
Na jakiej więc podstawie sformułowano tezę, że serafim to anioły, czyli posłańcy Boga? Ano na takiej;
Pseudo-Dionizy Aeropagita oraz św. Tomasz z Akwinu w swych dziełach zaprezentowali hierarchiczność zastępów istot niebiańskich. Zgodnie z wprowadzonym przez nich podziałem można wyróżnić trzy sfery, a w każdej z nich trzy chóry. W sztukach plastycznych starano się wypracować sposoby zobrazowania i sfer, i ich przedstawicieli. Artyści, odnosząc się do wersetów Pisma Świętego, pism teologicznych oraz znanych im wzorców, przez wieki tworzyli wizerunki nieziemskich postaci najbliższych Bogu. Dzięki cechom indywidualnym nadanym każdemu z chórów oraz przydawanym im atrybutom, uważny odbiorca do dziś może rozpoznać duchy niebieskie uwiecznione przez sztuki plastyczne.…W okresie renesansu miejsce insygniów królewskich zajęła trzymana przez anioły w prawej dłoni buława bądź maczuga.”
https://www.przewodnik-katolicki.pl/Archiwum/2014/Przewodnik-
Katolicki-4-2014/Diecezja-Wloclawska/Chory-anielskie
Chóry anielskie, ptasie skrzydła aniołów, hierarchia niebieska, buławy, maczugi i inne fanaberie, wywodzą się z wizji ojców Kościoła Rzymsko - Katolickiego. Widać, że ojcowie ci nie konfrontują swych objawień ze Słowem Biblii, a przecież konfrontacja własnych objawień stanowi nakaz płynący ze Słowa;
1J4,1
„1 Umiłowani, nie dowierzajcie każdemu duchowi, ale badajcie duchy, czy
są z Boga, gdyż wielu fałszywych proroków pojawiło się na świecie.” – BT
Z pobieżnego rozeznania kwestii serafim wnioskujemy zatem, że to hebrajskie słowo nie dotyczy żadnych aniołów. Z mojego rozeznania wynika, że słowem tym określono wizualizację okrywającą cyborga Jahwe, czyli telewizyjno-przestrzenną emisję elektromagnetycznych hologramów, którymi to Jahwe wywierał wrażenie na ówczesnych ludziach,
bowiem nie mieli oni zielonego pojęcia z czym mają do czynienia.
Przy okazji omówimy słowo EMMANUEL, albowiem takim śródtytułem zaczyna się wizja Izajasza opisująca wygląd Jahwe;
Nim przejdziemy do prawdziwej egzegezy słowa emmanuel, popatrzmy jeszcze na przypis Tysiąclatki, dotyczący omawianej
kwestii , a chodzi o zapowiedź narodzin Jezusa Chrystusa - Mesjasza - Emmanuela - Boga z nami;
Iz7,14
14 Dlatego Pan sam da wam znak 5: Oto Panna 6 pocznie i porodzi Syna,i nazwie Go imieniem Emmanuel 6. - BT
A teraz przypisy do tego wersetu;
Jak sami widzimy, dyrdymały o emmanuelu to nie jest przypadek, lecz uknuty przez hierarchów spisek.
Do krótkiego wersetu dopisano ELABORAT, pouczający czytelnika Biblii, co zapisano w omawianym wersecie.
Sprawdźmy w oryginale co oznacza słowo emmanuel, i jak się je zapisuje po hebrajsku;
Iz7,14
Jak
jasno widzimy, w oryginalnym tekście słowo emmanuel nie występuje.
Zostało ono sklecone przez biblijnych tłumaczy z dwóch słów, w dodatku
FAŁSZYWYCH. Jak nazywamy takie działania? U mnie w chałupie nazywa się
to OSZUSTWEM, a u ciebie?
Mt1,23
23 Oto Dziewica pocznie i porodzi Syna, któremu nadadzą imię Emmanuel, to znaczy: "Bóg z nami". - BT
Jak widzimy jasno, emmanuela sklecono w ST po to, aby dopasować jego narrację do apokryfu NT.
Przy okazji rozwalimy teraz wszelkie OŁTARZE;
Ołtarz (łac. altare, altarium) – znane we wszystkich religiach miejsce składania ofiar. Przykładem takich miejsc są starożytne „wyżyny” zbliżające do nieba (por. Stary Testament) albo zigguraty przypominające schody wiodące do bogów. W ten sposób ołtarz stawał się jednym z elementów miejsca, które dziś możemy określać terminem sanktuarium, a które następnie rozwinięto do postaci świątyni.
https://pl.wikipedia.org/wiki/O%C5%82tarz
Jak widać, słowo OŁTARZ wywodzi się z łaciny, a nie z języka hebrajskiego, zatem w Biblii słowo to nie występuje. Występuje ono jedynie w tłumaczeniach Słowa na języki, i wynika z dyspozycyjności tłumaczy, a nie z prawdy . Wyżyny o których mowa w powyższym tekście z Wikipedii, stanowią dla Jahwe ohydę, o czym zaświadcza cała Biblia. Właśnie na wyżynach
znajdowały się owe "ołtarze", na których składano rozmaite ofiary, nie wiadomo komu. Owe ofiary były wynikiem durnoty ówczesnych ludzi, i nie mają nic wspólnego z Jahwe . Wręcz przeciwnie, Jahwe walczył z tym ofiarnictwem od zarania czasów, aż do swojej śmierci w strefie 51.
Zatem ci wszyscy , którzy w XXI wieku składają jakiekolwiek ofiary nie wiadomo komu , proszeni są o przemyślenie swego postępowania w komorze .
Marek Sujkowski
znajdował się kokpit pilota Jahwe. Każdy z filarów czwórnogu zaopatrzony był w wirniki śmigłowe, oraz w mechaniczne żyroskopy,
a także w KAMERY. Jak wiemy z Cherubów uczyniono skrzydlate janioły, i z serafinami postąpiono nie inaczej. Hebrajskie słowo שרפים (serafim ) przetłumaczono na język polski jako Serafiny - skrzydlate ANIOŁY. Jak jasno widać, nie przetłumaczono, a jedynie spolszczono transliterację tego hebrajskiego słowa. Słowo שרפים (serafim) występuje oficjalnie w Biblii dwa razy; Iz6,2 i Iz6,6 , a nie oficjalnie bardzo wiele razy, różnie tłumaczone. Popatrzmy na zapisane w Biblii formy gramatyczne tego słowa, i sami oceńmy czy kiedykolwiek i jakkolwiek można było tłumaczyć to słowo jako ANIOŁY;
Lb16,39 השרפים dopełniacz rzeczownika męskiego w liczbie mnogiej
Wj32,20 וישרף czasownik
Kpł8,32 תשרפו – sfałszowana wersja żeńskiego rzeczownika. Powinno być zapisane tak; שרפות – rzeczownik żeński w liczbie mnogiej.
Tyle wystarczy aby stwierdzić, że słowo seraf, absolutnie nie oznacza żadnego skrzydlatego anioła, albowiem występuje to słowo także w formie czasownika. Jeśli zatem mielibyśmy przyjąć że trzon tego słowa =anioł, to czasownik od słowa anioł = aniołować. Sama gramatyka pokazuje , że kucypały wyplatane przez egzegetów o janielskich chórach, nadają się jedynie psu na budę, lub do ogłupiania dewotek.
Etymologia słowa serafim
Hebrajski rzeczownik שרף (saraf) zwykle łączony jest z czasownikiem
להישר (lehisaref) oznaczającym spalać się, płonąć. W ten sposób sugerowano, że serafini to istoty mające jakiś związek z ogniem (powstały z bezdymnego ognia). Serafowie (i pokrewni im cherubowie) nie pełnili funkcji posłańców Bożych (aniołów). Sama Biblia bowiem nigdzie nie mówi o serafach jako o istotach będących aniołami. To utożsamienie jest znacznie późniejsze (obecne np. w pismach Pseudo-Dionizego Areopagity) i wynika prawdopodobnie z chęci swoistego uporządkowania świata istot nadprzyrodzonych i oddania ich pod władzę jedynego Boga.[2]
https://pl.wikipedia.org/wiki/Serafin_(anio%C5%82)
Na jakiej więc podstawie sformułowano tezę, że serafim to anioły, czyli posłańcy Boga? Ano na takiej;
Pseudo-Dionizy Aeropagita oraz św. Tomasz z Akwinu w swych dziełach zaprezentowali hierarchiczność zastępów istot niebiańskich. Zgodnie z wprowadzonym przez nich podziałem można wyróżnić trzy sfery, a w każdej z nich trzy chóry. W sztukach plastycznych starano się wypracować sposoby zobrazowania i sfer, i ich przedstawicieli. Artyści, odnosząc się do wersetów Pisma Świętego, pism teologicznych oraz znanych im wzorców, przez wieki tworzyli wizerunki nieziemskich postaci najbliższych Bogu. Dzięki cechom indywidualnym nadanym każdemu z chórów oraz przydawanym im atrybutom, uważny odbiorca do dziś może rozpoznać duchy niebieskie uwiecznione przez sztuki plastyczne.…W okresie renesansu miejsce insygniów królewskich zajęła trzymana przez anioły w prawej dłoni buława bądź maczuga.”
https://www.przewodnik-katolicki.pl/Archiwum/2014/Przewodnik-
Katolicki-4-2014/Diecezja-Wloclawska/Chory-anielskie
Chóry anielskie, ptasie skrzydła aniołów, hierarchia niebieska, buławy, maczugi i inne fanaberie, wywodzą się z wizji ojców Kościoła Rzymsko - Katolickiego. Widać, że ojcowie ci nie konfrontują swych objawień ze Słowem Biblii, a przecież konfrontacja własnych objawień stanowi nakaz płynący ze Słowa;
1J4,1
„1 Umiłowani, nie dowierzajcie każdemu duchowi, ale badajcie duchy, czy
są z Boga, gdyż wielu fałszywych proroków pojawiło się na świecie.” – BT
Z pobieżnego rozeznania kwestii serafim wnioskujemy zatem, że to hebrajskie słowo nie dotyczy żadnych aniołów. Z mojego rozeznania wynika, że słowem tym określono wizualizację okrywającą cyborga Jahwe, czyli telewizyjno-przestrzenną emisję elektromagnetycznych hologramów, którymi to Jahwe wywierał wrażenie na ówczesnych ludziach,
bowiem nie mieli oni zielonego pojęcia z czym mają do czynienia.
Przy okazji omówimy słowo EMMANUEL, albowiem takim śródtytułem zaczyna się wizja Izajasza opisująca wygląd Jahwe;
Nim przejdziemy do prawdziwej egzegezy słowa emmanuel, popatrzmy jeszcze na przypis Tysiąclatki, dotyczący omawianej
kwestii , a chodzi o zapowiedź narodzin Jezusa Chrystusa - Mesjasza - Emmanuela - Boga z nami;
Iz7,14
14 Dlatego Pan sam da wam znak 5: Oto Panna 6 pocznie i porodzi Syna,i nazwie Go imieniem Emmanuel 6. - BT
A teraz przypisy do tego wersetu;
Jak sami widzimy, dyrdymały o emmanuelu to nie jest przypadek, lecz uknuty przez hierarchów spisek.
Do krótkiego wersetu dopisano ELABORAT, pouczający czytelnika Biblii, co zapisano w omawianym wersecie.
Sprawdźmy w oryginale co oznacza słowo emmanuel, i jak się je zapisuje po hebrajsku;
Iz7,14
Mt1,23
23 Oto Dziewica pocznie i porodzi Syna, któremu nadadzą imię Emmanuel, to znaczy: "Bóg z nami". - BT
Jak widzimy jasno, emmanuela sklecono w ST po to, aby dopasować jego narrację do apokryfu NT.
Przy okazji rozwalimy teraz wszelkie OŁTARZE;
Ołtarz (łac. altare, altarium) – znane we wszystkich religiach miejsce składania ofiar. Przykładem takich miejsc są starożytne „wyżyny” zbliżające do nieba (por. Stary Testament) albo zigguraty przypominające schody wiodące do bogów. W ten sposób ołtarz stawał się jednym z elementów miejsca, które dziś możemy określać terminem sanktuarium, a które następnie rozwinięto do postaci świątyni.
https://pl.wikipedia.org/wiki/O%C5%82tarz
Jak widać, słowo OŁTARZ wywodzi się z łaciny, a nie z języka hebrajskiego, zatem w Biblii słowo to nie występuje. Występuje ono jedynie w tłumaczeniach Słowa na języki, i wynika z dyspozycyjności tłumaczy, a nie z prawdy . Wyżyny o których mowa w powyższym tekście z Wikipedii, stanowią dla Jahwe ohydę, o czym zaświadcza cała Biblia. Właśnie na wyżynach
znajdowały się owe "ołtarze", na których składano rozmaite ofiary, nie wiadomo komu. Owe ofiary były wynikiem durnoty ówczesnych ludzi, i nie mają nic wspólnego z Jahwe . Wręcz przeciwnie, Jahwe walczył z tym ofiarnictwem od zarania czasów, aż do swojej śmierci w strefie 51.
Zatem ci wszyscy , którzy w XXI wieku składają jakiekolwiek ofiary nie wiadomo komu , proszeni są o przemyślenie swego postępowania w komorze .
Marek Sujkowski
Komentarze
Prześlij komentarz